Πέμπτη 27 Δεκεμβρίου 2018

«…η γλώσσα μας δεν κινδυνεύει. Χρειάζεται απλώς ένας αγώνας όλων μας…»

Καθ. Γ. Μπαμπινιώτης απόσπασμα:

...
Έχετε ανησυχίες για τη σημερινή χρήση της ελληνικής γλώσσας; Πώς βλέπετε να σκιαγραφείται το μέλλον της;
«Όλοι μας κι εγώ μαζί δεν πρέπει να μεμψιμοιρούμε και να οδυρόμεθα για τη χρήση τής γλώσσας μας (πως έχει εξαθλιωθεί, πως θα χαθεί κ.λπ.), αλλά ούτε βεβαίως και να εφησυχάζουμε ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Πρέπει όπως και όσο μπορεί ο καθένας μας, “αδιαλείπτως”, κατά την Παύλεια έκφραση, να μεριμνούμε  και να παλεύουμε ως “προσωπικό αγώνισμα” τού καθενός να εξασφαλίζουμε ποιότητα στον λόγο μας, που ως “λόγος” είναι μαζί και η γλώσσα μας και η σκέψη μας.

Ο γλωσσολόγος συνειδητά αποφεύγει να κάνει και “τον προφήτη” τής γλώσσας! Ερευνά, μελετά, σπουδάζει τη γλώσσα διά βίου. Αυτό που μπορώ να πω μετά λόγου γνώσεως είναι ότι η γλώσσα μας δεν κινδυνεύει. Χρειάζεται απλώς  ένας αγώνας όλων μας (σχολείο, γονείς, μέσα ενημέρωσης κ.λπ.) για καλύτερη ποιότητα στη χρήση τής γλώσσας μας».
 

Πώς θα σχολιάζατε τον πολιτικό λόγο στη χώρα μας;
«Ο πολιτικός λόγος στη χώρα μας θα αποκτήσει ένα ενδιαφέρον που σήμερα δεν έχει, αν ποτέ καταστεί ελάχιστα ή λιγότερο προβλέψιμος στο περιεχόμενο και τη γλωσσική του δήλωση. Αν μπορέσει ποτέ να λειτουργήσει δημιουργικά, χωρίς στυγνές ιδεολογικές εξαρτήσεις που καταλήγουν σε γλωσσικές αγκυλώσεις και εκφραστικές δουλείες. Δεν είναι τόσο ότι οι πολιτικοί μας υστερούν στη γνώση τής γλώσσας, όσο ότι την χρησιμοποιούν κρυπτικά ή συγ-καλυπτικά, όχι απο-καλυπτικά, καθιστώντας τον λόγο τους “ξύλινο”, απελπιστικά προβλέψιμο στην πρόσληψή του και, ως εκ τούτου, μηδενικού συχνά ενδιαφέροντος».  
 

Ζούμε σε μια δύσκολη εποχή. Ποιος ο ρόλος της γλώσσας μας; Μπορεί να συμβάλει στην έξοδο από αυτή την πολυδιάστατη κρίση; «Μόνο η παιδεία -σε συνδυασμό με ό,τι άλλο θετικό επιτευχθεί στην οικονομία-  μπορεί μακροπρόθεσμα να αποσοβήσει  την κρίση  στην Ελλάδα. Τα λόγια τής κορυφαίας μορφής του Νεοελληνικού Διαφωτισμού, τού Αδαμάντιου Κοραή, είναι και σήμερα καίρια :
“Τρόπον μεταβολής τής Ελλάδος από την εις την οποίαν ευρίσκεται κατάστασιν την σήμερον ούτ’ εστοχάσθην ποτέ ούτε στοχάζομαι δυνατόν άλλον παρά την παιδείαν. […]. Έξω τούτου τού μέσου τής αναγεννήσεως τής Ελλάδος, αν ήναι κανέν άλλο […] το στοχάζομαι και άδικον και ανόητον”».

naftemporiki.gr