.
«εύγλωττοι κατά τον λόγον,
ευγλωττότεροι κατά τον βίον,
ευγλωττότατοι κατά τον θάνατον».
Ἀπολυτίκιον Ἦχος α'
Τοὺς τρεῖς μεγίστους φωστῆρας
τῆς τρισηλίου Θεότητος,
τοὺς τὴν οἰκουμένην ἀκτῖσι
δογμάτων θείων πυρσεύσαντας∙
τοὺς μελιρρύτους ποταμοὺς τῆς σοφίας,
τούς τὴν κτίσιν πᾶσαν
θεογνωσίας νάμασι καταρδεύσαντας∙
Βασίλειον τὸν μέγαν,
καὶ τὸν Θεολόγον Γρηγόριον,
σὺν τῷ κλεινῷ Ἰωάννῃ,
τῷ τὴν γλώτταν χρυσορρήμονι∙
πάντες οἱ τῶν λόγων αὐτῶν ἐρασταί,
συνελθόντες ὕμνοις τιμήσωμεν∙
αὐτοὶ γὰρ τῇ Τριάδι,
ὑπὲρ ὑμῶν ἀεὶ πρεσβεύουσιν.
Τα τρία υπέρλαμπρα αστέρια
της Τρισήλιας Θεότητας,
που με τις πάμφωτες ακτίνες των δογμάτων
την οικουμένη φώτισαν,
τους ποταμούς από το μέλι της σοφίας,
που με τα νάματα της γνώσης του Θεού
τη γη μας πότισαν,
τον Βασίλειο τον Μέγα
και τον Γρηγόριο το Θεολόγο
μαζί με τον ένδοξο Ιωάννη,
που χρυσάφι από το στόμα του βγαίνει,
όλοι μαζί, όσοι αγαπάμε τα λόγια τους,
με ύμνους ας τιμήσουμε.
Για χάρη μας και οι Τρεις πάντοτε
την Τριάδα παρακαλούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου