Αριστοτέλους Πολιτικά - Ενότητες 16 και 20 (κείμενο - μετάφραση)

Αριστοτέλους Πολιτικά

Ενότητα 16^η

  

Ο πολίτης ορίζεται από τη συμμετοχή στην πολιτική και δικαστική εξουσία

Και ο πολίτης δεν είναι πολίτης με κριτήριο το ότι είναι εγκατεστημένος σε ένα συγκεκριμένο τόπο    

ὁ δὲ πολίτης οὐ πολίτης ἐστίν …………………………τῷ οἰκεῖν που

(γιατί και μέτοικοι και δούλοι μοιράζονται με τους πολίτες έναν κοινό τόπο),

(καὶ γὰρ μέτοικοι καὶ δοῦλοι κοινωνοῦσι τῆς οἰκήσεως),

ούτε είναι πολίτες αυτοί που έχουν μόνο το δικαίωμα

οὐδ’ οἱ τῶν δικαίων μετέχοντες οὕτως

να εμφανίζονται στο δικαστήριο ως εναγόμενοι και ως ενάγοντες

ὥστε ……………καὶ δίκην ὑπέχειν …………….καὶ δικάζεσθαι

(γιατί το δικαίωμα αυτό ανήκει και σε όσους (αν και πολίτες άλλων πόλεων)

(τοῦτο γὰρ ὑπάρχει

το έχουν αποκτήσει χάρη σε ειδικές συμφωνίες)…

καὶ τοῖς ἀπὸ συμβόλων κοινωνοῦσιν )….

Και με την ακριβέστερη σημασία της λέξης, τίποτε άλλο δεν ορίζει τόσο τον πολίτη

πολίτης δ’ ἁπλῶς …………………….οὐδενὶ τῶν ἄλλων ὁρίζεται μᾶλλον

όσο η συμμετοχή στις δικαστικές λειτουργίες και στα αξιώματα…

ἢ τῷ μετέχειν κρίσεως καὶ ἀρχῆς…..

Από αυτά λοιπόν γίνεται φανερό τι είναι ο πολίτης ^.  

τίς μὲν οὖν ἐστιν ὁ πολίτης, ἐκ τούτων φανερόν·

αυτός δηλαδή που έχει τη δυνατότητα να συμμετέχει στην πολιτική και δικαστική εξουσία

ᾧ γὰρ ἐξουσία κοινωνεῖν ………….ἀρχῆς βουλευτικῆς καὶ κριτικῆς,

λέμε πια (τώρα) ότι είναι πολίτης του συγκεκριμένου κράτους

πολίτην ἤδη λέγομεν εἶναι ταύτης τῆς πόλεως,

και κράτος (πόλη-κράτος) είναι, το σύνολο τέτοιων ατόμων, που είναι αρκετό (σε αριθμό)

πόλιν δὲ ……………………………..τὸ τῶν τοιούτων πλῆθος ἱκανὸν

ώστε να εξασφαλίζεται η αυτάρκεια στη ζωή τους, για να το πούμε γενικά.

πρὸς αὐτάρκειαν ζωῆς, …………………………….ὡς ἁπλῶς εἰπεῖν.

Ενότητα 20^η

Οι στόχοι της παιδείας

Έγινε λοιπόν φανερό ότι πρέπει να θεσπιστούν νόμοι για την παιδεία

φανερόν ὅτι μὲν οὖν νομοθετητέον περὶ παιδείας

και ότι πρέπει να  ορίσουμε αυτή (η παιδεία) να προσφέρεται από το κράτος (να είναι η ίδια για όλους)^.  

καὶ ποιητέον ταύτην ………………………………κοινὴν.

και ποιος θα είναι ο χαρακτήρας της και με ποιον τρόπο πρέπει αυτή να ασκείται,

τίς δ' ἔσται ἡ παιδεία ……………………..καὶ πῶς  χρὴ παιδεύεσθαι,

αυτά δεν πρέπει να διαφύγουν την προσοχή μας.

δεῖ μὴ λανθάνειν.

Γιατί σήμερα υπάρχουν διαφορετικές αντιλήψεις ως προς το εκπαιδευτικό πρόγραμμα (τη διδακτέα ύλη).

νῦν γὰρ ἀμφισβητεῖται …………………………….περὶ τῶν ἔργων.

Δηλαδή δεν έχουν όλοι την ίδια γνώμη ως προς αυτά που πρέπει να μαθαίνουν οι νέοι,

οὐ γὰρ ταὐτὰ πάντες ὑπολαμβάνουσι δεῖν μανθάνειν τοὺς νέους

είτε με στόχο την αρετή είτε με στόχο τον καλύτερο τρόπο ζωής^.

οὔτε πρὸς ἀρετὴν οὔτε πρὸς τὸν βίον τὸν ἄριστον,

ούτε είναι φανερό αν η παιδεία πρέπει να έχει ως στόχο της την καλλιέργεια του νου

οὐδὲ φανερὸν πότερον ……………………..πρὸς τὴν διάνοιαν πρέπει

περισσότερο ή την διαμόρφωση ηθικού χαρακτήρα.

μᾶλλον ἢ πρὸς τὸ τῆς ψυχῆς ἦθος:

Αν ξεκινήσουμε από την εκπαίδευση που παρέχεται σήμερα,

ἔκ τε τῆς ἐμποδὼν  παιδείας

η έρευνά μας θα βρεθεί αντιμέτωπη με μεγάλη σύγχυση

ἡ σκέψις ………………….ταραχώδης

και δεν είναι καθόλου φανερό αν πρέπει να προσφέρει η παιδεία αυτά που είναι χρήσιμα

καὶ δῆλον οὐδὲν πότερον δεῖ ………………….ἀσκεῖν τὰ χρήσιμα

για τη ζωή ή αυτά που οδηγούν στην αρετή ή αυτά που απλώς προάγουν τη γνώση

πρὸς τὸν βίον ἢ τὰ τείνοντα πρὸς ἀρετὴν …………..ἢ τὰ περιττά

(γιατί όλες αυτές οι απόψεις έχουν βρει κάποιους υποστηρικτές).

(πάντα γὰρ εἴληφε ταῦτα ………………….κριτάς τινας).  

και για τις σπουδές που οδηγούν στην αρετή δεν υπάρχει καμιά απολύτως συμφωνία

περί τε τῶν πρὸς ἀρετὴν ………………. οὐθέν ἐστιν ὁμολογούμενον

(γιατί δεν έχουν όλοι την ίδια ιδέα για την αρετή που τιμούν^.  

(καὶ γὰρ τὴν ἀρετὴν οὐ τὴν αὐτὴν εὐθὺς πάντες τιμῶσιν,

επομένως είναι φυσικό να υποστηρίζουν διαφορετικές γνώμες και ως προς την άσκησή της).

ὥστ' εὐλόγως διαφέρονται ……………. καὶ πρὸς τὴν ἄσκησιν αὐτῆς).

Ότι τα παιδιά πρέπει να διδάσκονται από τα χρήσιμα αυτά που είναι πρώτης ανάγκης,

ὅτι μὲν οὖν τὰ ἀναγκαῖα δεῖ διδάσκεσθαι ……………. τῶν χρησίμων, 

δεν υπάρχει αμφιβολία (είναι ολοφάνερο)^.

οὐκ ἄδηλον:

όμως είναι φανερό πως όχι όλα,

ὅτι δὲ οὐ πάντα,

δεδομένου ότι οι ασχολίες διακρίνονται

φανερόν διῃρημένων των ἔργων

σε αυτές που ταιριάζουν και σε αυτές που δεν ταιριάζουν σε ελεύθερους ανθρώπους^.

τῶν τε ἐλευθερίων ……………………. καὶ τῶν ἀνελευθερίων,

επίσης (είναι φανερό) ότι από τα χρήσιμα πράγματα τα παιδιά πρέπει να μαθαίνουν

καὶ ὅτι τῶν τοιούτων …………………………………….. δεῖ μετέχειν

όσα δεν κάνουν αυτόν που τα μαθαίνει βάναυσο (τιποτένιο, αγροίκο).

ὅσα τῶν χρησίμων ποιήσει τὸν μετέχοντα μὴ βάναυσον.

Και πρέπει να θεωρούμε βάναυση (τιποτένια)

βάναυσον δ' ἔργον εἶναι δεῖ τοῦτο νομίζειν

αυτή την ασχολία  και αυτή τη γνώση,

καὶ τέχνην ταύτην καὶ μάθησιν,

που κάνει το σώμα ή το νου των ελεύθερων ανθρώπων ακατάλληλο (άχρηστο)

ὅσαι ἀπεργάζονται τὸ σῶμα τῶν ἐλευθέρων ἢ τὴν διάνοιαν ἄχρηστον

για την άσκηση της αρετής.

πρὸς τὰς χρήσεις καὶ  τὰς πράξεις τὰς τῆς ἀρετῆς.

Β.Δ.